Ποίηση aγάπης και aπώλειας,



xαράς και aπελπισίας

Μερικές φορές, παλιές ανασφάλειες αναδύονται, φορτωμένες με νοσταλγίες παλιών εραστών, απώλειας και θανάτου. Άλλοτε, με πίκρα μαλώνω με τον Θεό ως τα ξημερώματα για την αμαρτία, τη λύτρωση και τον άδικο θάνατο παιδιών· κι όταν παρηγοριά δεν έρχεται, βρίσκω καταφύγιο στο αληθινό εξομολογητήριο—την ποίηση.

​

Η ποίηση είναι και άσυλο και αποκάλυψη—αγγίζει αγάπη, απώλεια, χαρά, απόγνωση, και πίστη. Μέσα στους στίχους, αρώματα Κύπρου μπλέκονται με ηλιόλουστους ψιθύρους και μυστήρια πίστης, εκεί όπου η καρδιά τολμά ό,τι οι λέξεις σωπαίνουν.