Άγρια κρίνα | Τοξική Αγάπη

Πράσινα Μάτια

Όλα που θάψαμε βαθιά, έχουν αναδυθεί πάλι στο μέτωπο— φωνές, θυμός, και φασαρίες!

Όμως, αυτό μου φανερώνει

κάτι πολύ πιο περισσότερο

απ' ότι μου λένε οι στίχοι σου.

Αλλά μικρό μου κοριτσάκι,

εμείς μονάχα ξέρουμε ακριβώς

ποια είναι η αλήθεια.

Χθες το δειλινό, πήγα

περίπατο στον ωραίο σου κήπο·

όλα φαινόταν τόσο τέλεια

χαριτωμένα κι όμορφα.

Μα πού ήτανε τ΄ άγρια κρίνα

που θρέφαν στα παλιά

τη νεογέννητη μας τέχνη;

Τι είναι όλος αυτός ο θόρυβος

και το κροτάλισμα σπαθιών!

Και γιατί με απειλείς συνέχεια

με μακελλειό στα τείχη;

Μονομαχία στην αυγή, ζητάς.

Όχι! Εμένα αυτά δεν μου αρέσουν

και επειδή ακόμη σ’ αγαπώ, αύριο

θα σου φέρω γαρούφαλλα και κρίνα.

Αυτό το ποίημα είναι μέρος της συλλογής μωσαϊκά

read the English version of this poem at Tiger Lilies